Sevgin Senin

gül bahçelerinden geçen yağmur
saçlarını dağıttı günlerime
yüzün şiir ülkem oldu/kuş sevinçleri
                           yüreğin
sevgini serptim geçtiğim denizlere.

bir sabah alıp gittin sevincimizi
şarkımız yarım kaldı aysız gecelerde
anılar yürüdü günlerimize
elverdik rüzgâra seni taşıyan.

şimdi geçtiğim her sokakta yangınlar
uçsuz bucaksız acıları damıtıyor
yüzünü kapıyor şiir dizelere sığınarak.

kendine yenildiğin bir akşam
ellerin yitti karanlıklarda
yazdıkların tutanağıydı hayatın.

            AHMET ÖZER

Gecenin Kanayan Yerinden

gece yarısı bir el dokunuyor soluğuma
bir aşkın kan damlası karışıyor yağmura
kitaplardan yüreğime dolan gelincikler
güneşli papatyaları seyreyleyen turnalar
bir yelkenli açılıyor alnımın çatına.

sizlerin gençliğini taşıdım kanımda
ey güzel çocuklar sesime ses katanlar
şimdi renklerle savruluyorum ardınızdan
adlarınızı unutmadım/yüzünüz silinmiyor aklımdan.

sevincim bir çığlık gibi savruluyor dünyaya
kelebek kanatları/kuş sesleri dökülüyor gömleğime
bir nehir akıyordu gecenin sessizliğine
bütün güneşler kayıp gitmişti ellerimden
her ölüm bir şiiri büyütüyordu dilimde.

çok şey anlatıyordu gecenin yüzü
yağmurlu bir kasım karanlığını geçerek
korkuyu yenen bir aşkın seveniydim
bir gül yaprağıydım rüzgârda.

güzelliğiniz kazılıyor gençliğin mavi ufkuna
yarama tuz basarak geçiyorum günleri
bir ses yankılansa yüreğimi örseleyen
bir fotoğraf dökülse yüzünde solgun çiçekler
göğsümden havalanır martı sürüleri.

şimdi karlar yağar yüzüne dünyanın
istasyonların uykuyu yitirmiş derinliğine
şafakla yırtılan gecenin kanayan bir yerine.

                      AHMET ÖZER