Dünya Çocuk Bayramı

Kiminin saçı siyah,
Kiminin saçı sarı...
Ankara’da buluştu
Dünyanın çocukları,

Her yirmi üç Nisan’da
Tekrarlanıyor bu olay
Buluşma nedenini
Açıklama çok kolay.

Bu kocaman dünyada
Ülke sayısı çoktur.
Oysaki hiçbirinin
Çocuk bayramı yoktur.

Dünyanın çocukları
Yurdumuza koşuyor
Her yirmi üç Nisan’da
Cıvıldayıp coşuyor.

Türkiye konuklarla
Kalpler sevgiyle dolsun,
Dünya çocuk Bayramı
Herkese mutlu olsun!

                ALTAN ÖZYÜREK

Milli Egemenlik

Vur ozan tellere  özgürcesine
Milli egemenliktürküsüdür bu
Dinle hak kulak ver Türk’ün sesine
Milli egemenlik ülküsüdür bu

Sen bize ekmeksin havasın su’sun
İyice kulak ver dinleyin susun
Tarihin yazdığı koca ulusun
Milli egemenlik öyküsüdür bu

Kuzey  güney batı ile doğusu
Dört bir yandan saldılar doğrusu
Karşı koydu Atatürk’ün Ordusu
Milli egemenlik duygusudur bu

Al bayrağı kefan diye sarmışsa
Düşmanına mavzer kurşun atmışsa
Bu toprağa şehit kanı akmışsa
Milli egemenlik tutkusudur bu

Cihanda sulh onun şanında vardır
Hürriyet bayrağın al’ında vardır
Bağımsızlık Türk’ün kanında vardır
Milli egemenlik dürtüsüdür bu

                      ALİ EKBER GÜLBAŞ

Sakla Beni Anne

Sen ninni söylerken anne
Ak güvercinler evimize
Gelinböcekleri  konuyor
Saçımın tellerine

Sen masal söylerken anne
Mor menekşeler açıyor sesinde
Yüzünden kalkan kelebekler
Yavaşça konuyor kirpiklerime

Sen ninni söylerken anne
Başucumda mı uykum
Yastığımın altında mı
Söyle girsinler gözlerime

Söyle şu kedilere anne
Miyavlamasınlar eğri büğrü
Oyuncağımı korkutmasınlar
Girmesinler düşüne

Yumuyor gözlerimi gizli bir el
Yüzünü göremiyorum anne
Sar beni sakla beni
Sıcak sevgiler içine

Tavan nere gitti anne
Nere gitti evimizin duvarları
Daya ellerini anneciğim
Kediler düşmesin üstüme

                  ALİ YÜCE

Haritada Denize Giriyorum

Hem acılar eğitiyor
Hem türkü söylüyorum
Aslında bir yapının
Temelini atıyorum
Tuğlam pişmemiş daha
Demirim yok çimentom yok
Kumum kirecim hazır değil
Bu yapı ne zaman biter
Kaçıncı katta bulurum güzeli
Belli değil
Bir yağmur bulutunu
Elime alıp kokluyorum
Bulut mulut bahane
Aslında bir şiirin
Temelini atıyorum
İlk dizeyi yazıyorum
Kan ter içinde kalemim
Kimseye göstermeden
Haritada denize giriyorum
Ne zaman çıkarım bilmem
Hangi kıyıda bulurum güzeli
Belli değil
Boğazıma doluyor
Sözcükler şiir molekülleri
Yarı yoldan geri dönüyorum
Tatlı mı ekşi mi deniz
Rengi sarı mı pembe mi
Korsan beye sorun bunu
Vallahi ben bilmiyorum
Nerede bir çirkin görsem
Başımı önüme eğiyorum
Kıpkırmızı olunca şiirlerim
Utancımdan ölüyorum
Ben ne zaman dirilirim
Kaptan bey ne zaman ölür
Belli değil
Hem kentte oturuyor
Hem yalan söylüyorum
Bozuk çıkıyor fotoğrafım
Korsan beyin ölü töreninde
Gülerken yakalanıyor şiirlerim
Ben başarıyla somurtuyorum

                        ALİ YÜCE

Anne

Seni kimdir bu dünyaya getiren!
Gece, gündüz dizlerinde sallayan;
Sabah, akşam, gün arası süt veren;
Senin için uğraşmaya doymayan;
Kimdir seni kucaklayıp uyutan
-Annen yavrum! Sev anneni her zaman!

Beşiğinde uyurken kim durur,
Saatlerce sana bakıp doyamaz;
Kimin kalbi senin için hep vurur;
Kim yüzünü öpmeye de kıyamaz;
Hele kimdir her halini anlayan?
-Annen yavrum! Sev anneni her zaman!

Hastalanınca göz yummayıp kim ağlar;
Baş ucunda sana bakan ya kimdir?
-Annen yavrum! Onda öyle yürek var,
Ki razıdır senin için can verir!
Anneciğim melek gibi bir insan!
Sev anneni, sev anneni her zaman!

                       ALİ ULVİ ELÖVE

Sevgili Öğretmenim

Her bahar
Yeni filizler yeşerir
Verimli topraklar gibi
Sımsıcak avuçlarda

Sevginle beslenir
Şevkatinle büyür
Bilginle yücelir
Senin
Sevgili öğretmenim

Gün gelir
Kocaman bir ağaç olur
Bu yeşerttiğin
İnce, nazil, körpe filizler

Çiçek açar,
Meyve verir
Dal verir
Güç katar yurda, insanlığa
Sevgili öğretmenim

Sen
Yeni filizler yeşertmek
Yurdu ve insanlığı yüceltmek
Ve mutlulukların
En güzelini tatmak için
Bir ömür verirsin
Sevgili öğretmenim

            ALİ TUNÇKOL

Gönlüm (Gazel)

Bahar boldu vü gül meyli kılmadı könlüm (*)
Açıldı gonca ve lîkin açılmadı könlüm

Yüzün hayâli bile vâlih erdi andak kim
Bahâr kelgen ü kitkenni bilmedi könlüm

Yüzün nezâresi de mest ü mahv idi yani
Ki gül çağıda zamânî ayılmadı könlüm

Zamane gül-bünide gonca dektür il könlü
Olarga şükr ki bârî katılmadı könlüm

Nevayı gonca tilep könlüm ağzın etti heves
Eğerçi tapmadı lîkin yanılmadı könlüm

                           ALİ Şİ'R NEVAİ

*Günümüz Türkçesiyle:

1.Bahar geldi, fakat gönlüm, güllere ilgi duyup bakmadı.Goncalar açıldı, ama gönlüm açılmadı (sevinç duymadı).
2.Yüzünün hayali ile hayranlıktan öylesine şaşkınlık içindeydim ki, gönlüm baharın gelişini de gidişini de anlayamadı.
3.Gönlüm, yüzünü seyrederken öylesine kendinden geçmiş, perişan haldeydi ki, güllerin açılma çağında (ilk baharda) bile bir anlık da olsa ayılmadı. 
4.Elin gönlü zamane fidanında gonca gibidir. Şükürler olsun ki hiç değilse gönlüm onlara katılmadı. 
5.Ey Nevâî, gönlüm gonca istediği için sevgilinin goncaya benzeyen ağzını diledi.Gerçi gönlüm bu isteğine ulaşamadı, ama bu arzusunda da yanılmadı.

Öğretmen

Bayrağım,
Bahçe bağım,
Bütün çiçekler bende yetişir.
Ben toprağım.

Elimde kalem,
Koltuğumda kitap,
Dağ bayır demem.
Yoktur bana durmak,
Çıkarım yokuşları kalbim vurarak.

Fatih bakar,
Yavuz bakar,
Atatürk benim gözlerimde.
Destanlar yazmayı ben öğrettim
Karada
Denizde.

Tarih çoğrafya okurum
Sayfa sayfa.
Karacaoğlan,Köroğlu şiirlerimde,
Fırat gürül gürül,
Sakarya bozbulanık
Akar yüreğimde.

Bozkır kadar yaslı,
Kop dağınca şanlıyım.
Çamlıbel’de bir ulu destan.
Toroslarda efkarlıyım.
Bir Antep kiliminde yüreğim düğüm düğüm...
Tüter gözlerimde
Dağım...
Ovam...

Fıratlar...
Ağrılar...
Erciyesler yüreğimde,
Yüreğim buram buram.

Nice devletler kurdum.
Elimde beyaz tebeşir,
Destanca bir ömür sürdüm.

Issız dağ köylerinde
Sis gibi çöker yüreğime
Duman duman yalnızlık.
Ay’ı Güneş’i tanımadan
Beni tanıdı insanlık.
Karanlıklara ışık benim.
Dünya benimle aydınlık.

            ALİ ŞAHİN