Sokak Feneri

Ölü bir camdan ağlayan korku
İniyor serserî ve boş geceye;
Kaldırımlar bütün sükût, uyku...

Her duvar, her kovukta şimdi niye
Bir büyük göz niyâz eder, ağlar
"Bitsin artık bu gizli şüphe!" diye?

Korkarım... Saklanır heyulâlar...
Bana der:  "İşte bir sahîfe, oku,
Sarı gölgemde hasta kalbin var!"

Ölü bir camdan ağlayan korku...

               ALİ CANİP YÖNTEM

Eylülün Denizi

Eylülün denizi, niçin gözlerin,
Kapanmış ru'yâsız, boş bir kuyuya?
Daha dün her dalgan gürlerdi derin,
Coşkun bir belâ en gizli kuytuya.

Eylülün denizi, sen şair misin?
Şimdi bir afacan çocuk, bir deli,
Sonra bir kötürüm, sonra bir miskin
İhtiyâr ki bıkmış hayattan belli.

Hani ba'zan senin "Hicrânı unut!"
Diyen mâvi, baygın bakışın vardı.
Hani sis ufuklar uzakta, yâkut
Bir cennetten sana nurlar yollardı.

Dalgalar, ey büyük deniz, dalgalar
Duâlar indirsin sana göklerden.
Benim dalgalarda çarpan kalbim var,
Bir şeyler haykırır uzak bir yerden.

İstersen, öyle pek çılgın olmasın,
Bûseden, hayâlden olsun gözleri.
Yüksek kayalarda irkilen dalgın
Gençlere koynunda aratsın şi'ri.

İstersen, kapansın gökler üstüne;
İstersen, bir tekne parçalanmasın.
Haykırsın kıyıdan bir hasta nine,
Yalnız gözlerini böyle yummasın!

                  ALİ CANİP YÖNTEM