Gönlüm (Gazel)

Bahar boldu vü gül meyli kılmadı könlüm (*)
Açıldı gonca ve lîkin açılmadı könlüm

Yüzün hayâli bile vâlih erdi andak kim
Bahâr kelgen ü kitkenni bilmedi könlüm

Yüzün nezâresi de mest ü mahv idi yani
Ki gül çağıda zamânî ayılmadı könlüm

Zamane gül-bünide gonca dektür il könlü
Olarga şükr ki bârî katılmadı könlüm

Nevayı gonca tilep könlüm ağzın etti heves
Eğerçi tapmadı lîkin yanılmadı könlüm

                           ALİ Şİ'R NEVAİ

*Günümüz Türkçesiyle:

1.Bahar geldi, fakat gönlüm, güllere ilgi duyup bakmadı.Goncalar açıldı, ama gönlüm açılmadı (sevinç duymadı).
2.Yüzünün hayali ile hayranlıktan öylesine şaşkınlık içindeydim ki, gönlüm baharın gelişini de gidişini de anlayamadı.
3.Gönlüm, yüzünü seyrederken öylesine kendinden geçmiş, perişan haldeydi ki, güllerin açılma çağında (ilk baharda) bile bir anlık da olsa ayılmadı. 
4.Elin gönlü zamane fidanında gonca gibidir. Şükürler olsun ki hiç değilse gönlüm onlara katılmadı. 
5.Ey Nevâî, gönlüm gonca istediği için sevgilinin goncaya benzeyen ağzını diledi.Gerçi gönlüm bu isteğine ulaşamadı, ama bu arzusunda da yanılmadı.