KASIM SANCISI

Sen doğdun ya ölümsüzlüğün üstüne
 Parklarda, alanlarda gördüğüm,
 Kürsülerde söylevlerde anlatılan
 Her 10 Kasım'da yas tutulup
 Ardından ağlanan sen değilsin...
Sen geldin ya, yalnızlığın kara günlerine
 Kimseler söyleyemez öldüğünü
 Gök mavi gözlerin hep üstümüzde,
 Okullar dolusu oğullar, kızlar,
 Çelikten duvarlar gibi yürekli askerlerin,
 Bacalarında yarınlara umut tüten fabrikalar
 Işığı alnımızda ak yolların...
 Sen baktın ya, tutsaklığa ülkelerin,
 Özgürlüğün kulaklarında inleyen,
 Tohum olup ekilmişsin
 Sabahları ilk öpücüğü,
 Yağmurusun kuraklığın,
 Tarihimin altın harfli kader kitabı,
 İlkten sonra okunan...
 Sen gösterdin ya, savaşı, barışı
 19 Mayıs'lardan 10 Kasım'lara
 Açtın ya, anamın peçeli yüzünü,
 Gümüş aynalara
 Çıkardın ya başımdan püsküllü fesi
 Bir elinde süngü, bir elinde kalem
 Yeniden yaratılan milletin.
 Şu an anıt diye diktiklerimiz var ya,
 Bir tek yüceliğini anlatamaz.
 Okyanusların büyüklüğü içimize
 Senden parlak güneş doğamaz...

                 ABDULLAH AKAY