Anne

İlk kundağın ben oldum yavrum,
İlk oyuncağın ben oldum.
Acı nedir,tatlı nedir bilmezdin;
Dilin,damağın ben oldum.

Elinin ermediği,
Dilinin dönmediği,
Çağlarda  yavrum;
Kolun,kanadın ben oldum.
Dilin,damağın ben oldum...

Belki kıskanırlar diye gördükleri,
Sakladım gözlerden gülücüklerini
Tülün,duvağın ben oldum!
Artık isterlerse adımı
Söylemesinler bana,
“Onun annesi”diyorlar...
Bu yeter bir tanem,bu yeter bana

Bir dediğini iki etmeyeyim diye
Öyle çırpındı ki...
Ve seni öyle sevdim,
Sana o kadar ısındım ki...

Usanmadım,yorulmadım,çekinmedim
Gün oldu kırdın;
İncinmedim...

İlk oyuncağın ben oldum yavrum,
Son oyuncağın ben  oldum!
Layık değildim;layık gördüler:
Annen oldum yavrum,
Annen oldum!

            ARİF NİHAT ASYA