Fetih Marşı

Yelkenler biçilecek, yelkenler dikilecek;
 Dağlardan çektiriler, kalyonlar çekilecek;
Kerpetenlerle surun dişleri sökülecek

 Yürü, hâlâ ne diye oyunda oynaştasın ?
Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın.!
 
Sen de geçebilirsin yardan, anadan, serden....
Senin de destanını okuyalım ezberden...
 Haberin yok gibidir taşıdığın değerden...

 Elde sensin, dilde sen, gönüldesin baştasın...
 Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın.!

Yüzüne çarpmak gerek zamanenin fendini...
Göster : Kabaran sular nasıl yıkar bendini ?
Küçük görme, hor görme, delikanlım kendini

 Şu kırık abideyi yükseltecek taştasın;
 Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın.!

Bu kitaplar Fatihtir, Selimdir, Süleymandır.
Şu mihrap Sinanüddin, şu minare Sinandır.
 Haydi artık uyuyan destanını uyandır.!

Bilmem, neden gündelik işlerle telaştasın
 Kızım, sen de Fatihler doğuracak yaştasın.!

Delikanlım, işaret aldığın gün atandan
Yürüyeceksin... Millet yürüyecek arkandan !
Sana selam getirdim Ulubatlı Hasandan ....

 Sen ki burçlara bayrak olacak kumaştasın;
Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın.!

Bırak, bozuk saatler yalan yanlış işlesin !
Çelebiler çekilip haremlerde kışlasın!
 Yürü aslanım, fetih hazırlığı başlasın...

 Yürü, hâlâ ne diye kendinle savaştasın ?
 Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın.!

                  ARİF NİHAT ASYA

Bir Bayrak Rüzgar Bekliyor

Şehitler tepesi boş değil,
Biri var bekliyor...
Ve bir göğüs nefes almak için
Rüzgar bekliyor.

Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye,
Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli,
Kim demiş<<Meçhul Asker>>diye?

Destanını yapmış,kasideye kanmış...
Bir el ki,ahiretten uzanmış,
Edeple gelip birer birer
Öpsün diye faniler.

Öpelim temizse dudaklarımız...
Fakat basmasın toprağına
Temiz değilse ayaklarımız.

Rüzgarını kesmesin gövdeler...
Sesinden yüksek çıkmasın
Nutuklar,kasideler!

Geri gitsin alkışlar, geri...
Geri gitsin ellerin
Yapma çiçekleri!

Ona oğullardan,analardan
Dilekler yeter...
Yazın sarı,kışın beyaz
Çiçekler yeter.

Söyledi söyleyenler demin...
Gel süngülü yiğit,alkışlasınlar,
Şimdi sen söyle,söz senin!

Şehitler tepesi boş değil,
Toprağını kahramanlar bekliyor...
Ve bir Bayrak dalgalanmak için
Rüzgar bekliyor

Destanı öksüz,sükutu derin
<<Meçhul Asker>> in...

Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye;
Yattığı toprak belli,
Tuttuğu bayrak belli...
Kim demiş<<Meçhul Asker>> diye?

            ARİF NİHAT ASYA

Bayrak

Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü,
Kız kardeşimin gelinliği,şehidimin son örtüsü,
 Işık ışık, dalga dalga bayrağım!
Senin destanını okudum,senin destanını yazacağım.

 Sana benim gözümle bakmayanın
 Mezarını kazacağım.
 Seni selâmlamadan uçan kuşun
 Yuvasını bozacağım.

 Dalgalandığın yerde ne korku, ne keder...
 Gölgende bana da, bana da yer ver.
Sabah olmasın, günler doğmasın ne çıkar:
 Yurda ay yıldızının ışığı yeter.

 Savaş bizi karlı dağlara götürdüğü gün
 Kızıllığında ısındık;
 Dağlardan çöllere düştüğümüz gün
 Gölgene sığındık.

Ey şimdi süzgün, rüzgârlarda dalgalı;
Barışın güvercini, savaşın kartalı
Yüksek yerlerde açan çiçeğim.
 Senin altında doğdum.
 Senin altında öleceğim.

 Tarihim, şerefim, şiirim, her şeyim:
Yer yüzünde yer beğen!
Nereye dikilmek istersen,
 Söyle, seni oraya dikeyim!

            ARİF NİHAT ASYA

Anne

İlk kundağın ben oldum yavrum,
İlk oyuncağın ben oldum.
Acı nedir,tatlı nedir bilmezdin;
Dilin,damağın ben oldum.

Elinin ermediği,
Dilinin dönmediği,
Çağlarda  yavrum;
Kolun,kanadın ben oldum.
Dilin,damağın ben oldum...

Belki kıskanırlar diye gördükleri,
Sakladım gözlerden gülücüklerini
Tülün,duvağın ben oldum!
Artık isterlerse adımı
Söylemesinler bana,
“Onun annesi”diyorlar...
Bu yeter bir tanem,bu yeter bana

Bir dediğini iki etmeyeyim diye
Öyle çırpındı ki...
Ve seni öyle sevdim,
Sana o kadar ısındım ki...

Usanmadım,yorulmadım,çekinmedim
Gün oldu kırdın;
İncinmedim...

İlk oyuncağın ben oldum yavrum,
Son oyuncağın ben  oldum!
Layık değildim;layık gördüler:
Annen oldum yavrum,
Annen oldum!

            ARİF NİHAT ASYA